معجزه ای به وسعتِ 6 میلیمتر

به نام خدایِ خوب

تویِ دلم هیاهویی بپا شده/ مدام با "کنجدی" صحبت میکنم و التماس و درخواست که در لحظه ی سونو خودش را تمام و کمال بهم نشون بده/ هرچی بلد بودم خوندم, هرچی در توانم بود نذر کردم که فقط خونه ای رو که توی دلم انتخاب کرده ببینم

مطب بودیم دیگه نوبت ما بود/ قلبم به سریع ترین شکلی که میشد میتپید/ مقداری آب خوردمو آقای دکتر مشغول شد, زمانی نگذشت که کیسه جنینی را نشون داد و من به یکباره نفس راحتی کشیدم/ بعد از آن دوباره گفت این هم خود جنین و دیگه کی اون لحظه میتونست توصیف کنه حال منو!!! دکتر همچنان میگشت و ناگهان گفت اینهم قلبش که میتپه......

وجودم تحمل اینهمه خوشحالی رو نداشت/ من کجا بودم؟/ اصلا" اینجا کجاست؟! اینجا مطب دکتره یا اتاقی تویِ بهشت که من انقدر خوشحالم!

یک چشمم به قلب کوچولویی بود که میتپید و چشمِ دیگم به همسری که مطمئن بودم لبخندِ رویِ لباشو با دنیایی عوض نمیکرد/ همگی خیره شده بودیم به مانیتور که دکتر اعلام کرد سن بارداری شما 5هفته و 3روز نیست! سونو نشان میدهد جنین 6هفته و نیم سن دارد! و اینجوری بود که حمید غرق در شادی شد که یکهفته از انتظارش کمتر شده, آره برای کسی که ثانیه ها را میشماره تا انتظارش بسر برسه یک هفته مثه یک عمر شادی بخشه

بابتِ تپشِ قلبت ممنون بالاترین اعجازِ عالم/ تپشت همیشه سالم و پُر سلامت جانِ مادر

و اینگونه شد که در تاریخِ 18/11/91 قلبِ من گره خورد به تپیدنِ قلبِ معجزه ای به وسعتِ 6 میلیمتر

ناگفته نماند که کنجدیِ خانه ی ما رابطه ی خوبی با هورمونهایمان برقرار نکرده, یکجا هم بند نمیشود و مدام در مسیر حلق-مری و معده ی ما در حرکت است, و دوست ندارد چیزی در این مسیر بماند!!! گاهی ساعتها با هم درون w.c یک بازیِ نه چندان جالب که او دوست دارد را ادامه میدهیم و دیشب آنقدر سروصدای بازیمان بالا گرفت که آقای پدر ما را ساعت 4 صبح به بیمارستان صارم منتقل کردند و آنجا هم با آمپول و سرم تا خود صبح از ما پذیرایی کردند!! براستی که چه شیرین است دوران شیرین بارداری نه؟ :-))

یک تشکر ویژه : خاله پرستو به شدت مارا شرمنده کرد و با انبوهی از غذاهای خوشمزه و هدیه ای برای کنجدیِ مان سوپرایزمان کردند/ دستشان بابتِ تمام خوبی هایشان درد نکند.

تشکر ویژه تر: خدایا شکرت شکر به اندازه ی عظمتِ همیشگی و این روزهایت شکــــــــــــر