مادرااااااااانه

به نام خدایِ خوب توی همچین روزی یعنی 27/1/92 دیگه منتظر بودم بهم بگن نی نیه توی دلم چیه! دوست داشتم بدونم بالاخره چه مدلی باید باهاش صحبت کنم/ تا حالا از لغات مشترک استفاده میکردمو با نی نی صحبت میکردم اما واقعا" دیگه دوست داشتم با اسم های منتخب صداش کنم! وارد مطب شدیم , اولین نفر رفتیم تو, برای اولین بار آقای دکتر بدونِ سونو و با گوشی داشت دنبال قلب کوچولوش میگشت و صدارو واسه مام پخش میکرد / پس چرا صداش نمیاد!!! واااااااااااای خدا یه صدای تالاپ تولوپ ناز داره پخش میشه و صداش همه جارو برداشته/ ازون صداها که همیشه مامانایی که شکمشون قلمبه بود وقتی وارد اتاق دکتر میشدن چند ثانیه بعد صدای قلبِ نی نی هاش...

به نام خدایِ خوب زمان کم کم داره میگذره و داریم نزدیک میشیم به اون روزی که بالاخره متوجه بشیم معجزه ی خدا برای ما یک دختر در پی داشته یا یک پسر اولین سونو توی 12هفتگی گفت که احتمالا" ما داریم صاحبِ یه پسر میشیم/ دومین سونو توی 13هفتگی گفت احتمالا" ما داریم صاحبِ یه دختر میشیم// واقعا" خسته نباشن, خوبه کلا" همین دوتا احتمال وجود داره! بالاخره ما داریم صاحبِ چی میشیم جدا" فرقی هم میکنه چی باشه؟؟؟ این سوالیه که یوقتایی ذهن منو درگیر خودش میکنه! از آقایِ پدر که میپرسم میگه برام فرقی نداره من فقط سلامتیش رو میخوام / اما من بازم میشینمو فکر میکنم به اینکه کدومو بیشتر دوست دارم فکر میکنمو آخر آخرش به این نتیجه میرسم که: خدا...

به نام خدایِ خوب این بهاران مالِ تو شاخه هایِ یاسِ خندان مالِ تو ساده بودن هایِ باران مالِ تو آن خداوندی که دنیا آفرید, تا ابد همراه و پشتیبانِ تو خوبِ قشنگ, دردانه ی مادر این روزها به یمن حضورت مادری هستم که با جنینی 12 هفته و 5 روزه نوروز 92 را جشن میگیرد و چه خوشبختی ای بالاتر ازین... گواهِ تمامِ لذتی که در لحظه ی تحویل سال بر ما گذشت, پستِ آینده ام در وبلاگت خواهد بود........ خدایا شکــــــــــر که لحظه به لحظه با ما قدم برمیداری ...

به نام خدایِ خوب یک هفته گذشت, رفتیم برای سونو به مرکز رادیولوژیِ قصر ( همه جاهایِ دیگه پُر بود چون به تعطیلات عید نزدیک بودیم) اونجا یه مانیتور روبرویِ منو آقایِ پدر بود, آقای دکتر خیلی خوش برخورد بودن همون اول وجودت رو به ما تبریک گفتن و توضیح دادن که یه جاهایی سکوت شون نشونه ی بدی نیست بلکه دارن محاسبات رو دقیق انجام میدن با این حال همه ی قسمتهایِ وجودِ نازنینت رو یک به یک نشون دادن: سر, بدن, دستها, پاها, ستون فقرات, خون رسانیِ قلب و ........ طبقِ سونو در تاریخِ 26/12/91 شما 12 هفته و 1 روز داشتی و تاریخ تولد طبیعیت 7/7/92 رو نشون داد حدودا" 50گرم وزن داشتی و همه چیز خداروشکر طبیعی و خوب بود وسطِ همه ی این دا...

به نام خدایِ خوب امروز پیش آقای دکتر وقت داشتیم/ رفتیم تا میزانِ رشدت بررسی بشه طبق سونو در تاریخِ 20/12/91 شما 11 هفته و 1 روزت بود و قدِ نازنینت به 4.3 سانتی متر رسیده بود (قربونِ قد و بالات عسلم) بنابراین آقایِ دکتر پیشنهاد کردن که حتما" هفته ی آینده سونوگرافیِ nt و آزمایشِ غربالگری برات انجام بشه و خوردن کپسول آهن و ویتامین رو هم شروع کنم راستی وقتی فهمیدم اومدی توی دلم 50 کیلو بودم و حالا به لطفِ حضور شما نزدیکِ 52 شدم نگران هیکلِ مامانت نباشی ها /حسابی توپولی شو آخه مامان همیشه دوست داشته لاغر باشه با یه شکمه قلمبه! :-) خداجونم یه دنیا شکــــــر   ...

به نام خدایِ خوب از روزی که اومدی توی دلم با خودت یک عالمه علائم عجیب و غریب هم آوردی با همشون کنار اومدم عزیزم, حتی یکبار هم شکایت نکردم تازه یه جورایی باهاشون حال هم میکردم! تا اینکه دیروز همه چی تغییر کرد! همه ی اون علامتهایِ به ظاهر نا به هنجار یکجا از بین رفت و این واسه منی که وجودت رو با اون ها حس می کردم یه نشونه ی بد بود/ از دیروز دنیا رویِ سرم خراب شد, حس می کردم شاید برات خدایی نکرده...... امروز با خانم دکتر تماس گرفتم گفت چیزی نیست اما اگر استرس داری بیا خیالت با یه سونو راحت بشه, رفتم مطب فقط راه میرفتم تا نوبتم بشه, دستام یخ کرده بودن خلاصه نوبتم شد و رفتم توی اتاق دراز کشیدم, خانم دکتر کارشو شروع کرد, صورتش رو به مانی...

به نام خدایِ خوب به شکرانه ی حضورت به شکرانه ی وجودِ همیشه سلامتت به شکرانه ی قلبِ تپنده ات که رنگ دنیا رو برای ما زیباتر کرد به شکرانه ی آرامشِ مطلقی که بیش از پیش در زندگی مان جاری ساختی به شکرانه ی اینکه این روزها وجودم میزبانِ تکه ای از وجودِ خداست امروز  7/12/91 برایت گوسفندی قربانی کردیم و به کمکِ عمو احسانِ عزیز به موسسه خیریه ی کودکانِ سرطانیِ محک تحویل دادیم باشد که مقبول افتد/ باشد که همیشه سلامت باشی/ باشد که تا ابد قدردانِ خدا بمانیم خدایا شکـــــــــر ...